Ik ben geen roze verf voor de VVD
Over het nutteloze Regenboogakkoord van het COC dat niemands steun verdient
In 2021, aan de vooravond van de Tweede Kamerverkiezingen, ondertekenen vertegenwoordigers van 10 partijen een Regenboog Stemakkoord. Haar ondertekenaars wonnen met 109 zetels van de 150 een ruime meerderheid van de Tweede Kamer, en met 73 van de 78 zetels een zeer ruime meerderheid van wat het Kabinet Rutte-IV zou worden. Daardoor zijn alle maatregelen uit het akkoord tot wet gemaakt en uitgevoerd, en leven we nu in een queer utopie. Toch?
Nou, mooi niet. Wie het akkoord van ’21 naast dat van dit jaar legt zal opvallen dat, met zeldzame uitzondering, bijna alle maatregelen die in het akkoord van twee jaar geleden stonden ook dit jaar weer voorgestelde maatregelen zijn. Met andere woorden: in de 2 jaar sinds de enthousiaste ondertekening en de daaropvolgende ruime meerderheid voor maatregelen die het leven van queer personen beter moesten maken, is er bar weinig van waargemaakt. Een cynicus (ik) zou kunnen zeggen (ik ga het zeggen) dat het ondertekenen van het akkoord dus ook niks betekent (ik heb het gezegd).
Want wie heeft er baat bij het feit dat rechtse partijen een dergelijk akkoord ondertekenen, als de maatregelen erin voor hen blijkbaar van zulk secundair belang zijn dat ze er in 2 jaar niks mee doen? Heb ik daar baat bij? Nee, beste lezer, rechts heeft daar baat bij. In 2021 gebruikte Mark Rutte het feit dat hij het akkoord had ondertekend zelfs als campagnetweet! Voeg hieraan de tientallen media-uitingen van zowel algemene als LHBT-centrische kanalen toe en je hebt een prachtige campagnestunt gemaakt van een krabbeltje. Je zet jezelf als partij op de kaart als LHBT-vriendelijk, lacht voor de foto, en je kan weer rekenen op de steun van wat naïeve homo’s. Moet je daar dan echt iets voor doen? Het is duidelijk dat het antwoord daarop eigenlijk nee is. Als je dan nog écht de schijn wil geven dat je iets doet als rechtse partij, kun je zelfs in je coalitieakkoord zetten dat je het Regenboogakkoord ‘zorgvuldig uit zult voeren’ zoals Rutte IV deed. Ja, het staat er echt. Twee jaar verder en het akkoord is zo goed als compleet onuitgevoerd.
Het nieuwe akkoord van dit jaar slaat echter alles. In het akkoord, waar alweer de VVD en het CDA onder staan, wordt op 5 plaatsen een uitzonderingspositie gemaakt voor deze partijen. Alle ondergetekenden onderschrijven maatregel X, staat er dan, maar de VVD en het CDA alleen in geest. Ook zijn er meerdere maatregelen waarbij alle partijen behalve het CDA genoemd staan als steunend. Dat de VVD dit jaar in het akkoord een uitzonderingspositie krijgt om haar steun voor transgender zelfidentificatie-wetgeving terug te trekken is zout in de wond die vele trans personen, waaronder ik zelf, al een lange tijd met ons meedragen. Wat is dat hele akkoord dan in hemelsnaam waard? Als het regenboogakkoord niet uitgevoerd wordt bij een meerderheid, en de ondertekenaars niet eens kunnen zeggen volledig achter de maatregelen in het akkoord te staan, wat zegt dat hele akkoord dan nog?
Het zegt niks. Het Regenboogakkoord is een manier waarop rechtse partijen zichzelf kunnen pinkwashen in de media zonder daadwerkelijke inzet voor de rechten van queer personen. Het COC faciliteert dit pinkwashen — zij geniet als enige LHBT-belangenorganisatie van enig formaat het de facto recht om voor ons te spreken, maar de grens ligt voor mij hier. Mijn rechten zijn voor het COC geen breekpunt, blijkt uit dit programma, en ik weiger een organisatie die zich op deze wijze laat gebruiken als propagandist van de VVD en kornuiten voor mij te laten spreken. Ik ben niet langer de roze verf over het anti-trans programma van de VVD. Ik zal me bij de volgende verkiezingen (en die zullen vast snel weer komen, aangezien crises onder het kapitalisme cyclisch en onvermijdelijk zijn) inzetten binnen mijn partij om het COC-akkoord niet te ondertekenen. Niet om de maatregelen erin, maar om wiens naam dan naast de onze staat.
Tot de volgende keer,
Flora
